عدم عنوان

   انجمن ادبی اسدالله خان  (ـــثبتــ  باران)

باز بـاران  با ترانه  نعمت است  می خورد بر سقف خـانه رحمت است  

چون تمام قطره هــا نیکــو شراب   آرزو هامان شــده تک تک سراب 

نی  غلط گفتـم شرابِ نابِ ناب    شُد فــروغ وُ جلوگــاه مـاهــتــاب  

باز باران شـــهر را ، آبــاد کرد     قلب وُ روح بنـــدگان را شاد   کرد

باز باران جان دهد عين صواب   گــرنیاید وضعمان ، خيلی خراب

 باز باران ، دشت  را اِحیا نمود    از جودش جانمان ،بر پـا نمود 

 باز باران  شُتُشُو می داد عشق  بار باران کُفتُـکُو می داد عشق 

وَ  نه  تدبیـری زِ مـا بــرجـا نبود     تخمِ  تعــریفی دگــر اینجا نبود 

 بــاز باران، باز باران، بــاز نــور    چشم این غارتگران، همواره کور